Namibië - Adrenaline junkies
Blijf op de hoogte en volg Thom
13 Augustus 2015 | Namibië, Keetmanshoop
De volgende dag gingen we naar het Etosha nationaal park, waar met onze truck mochten rondrijden. Dat klonk toch iets leuker dan dat het was want in de truck vlieg je alle kanten op op de onverharde wegen. We kwamen met onze truck midden in een kudde olifanten terecht wat wel erg gaaf was. Vervolgens gingen we naar de camping die in het nationaal park ligt. Bij de camping was een waterput waar de dieren water komen drinken. Terwijl ik aan het douchen was kwam Jolien aangerend om te zeggen dat er neushoorns bij de waterput waren. Dus ik snel afdrogen en terug naar de put. Daar waren ondertussen al 4 neushoorns te zien. Verder kwamen er ook nog olifanten en giraffes om wat te drinken. Heel rustgevend en prachtig om op je gemak te zitten en te genieten van al het wild.
Samson had ons al gewaarschuwd voor de jakhalzen die gewoon het terrein op kunnen en dat ze je schoenen stelen/opeten als je die buiten je tent laat liggen. Dus de volgende dag waren een aantal mensen dan ook hun schoenen kwijt. Tja, das toch balen.
Overdag reden we weer door het park, maar deze keer zagen niet veel interessante dingen. ’s Avond bij de waterput was er meer actie. Deze keer waren er ook hyena’s en de gebruikelijke olifanten en neushoorns.
De volgende bestemming was Spitzkoppe. We kampeerden vlakbij een van de bergen op een afgelegen plek. Voor de zonsondergang beklommen we de berg wat een prachtig uitzicht gaf op de omgeving. We maakten ook wat gekke foto’s. Omdat het zo’n afgelegen bedoeling was, waren er geen douches alleen een gat in de grond wat dienst deed als wc. Er werd ons geadviseerd om op te passen voor slangen want twee mensen in onze groep hadden er al eentje onder hun tent.
Voordat we naar Swakopmund gingen deden we eerst Cape Cross aan. Daar zit een enorme zeehonden kolonie. Wat een kabaal kunnen die beesten maken zeg. En een lucht dat daar vanaf komt haha. Ruikt naar natte hond. In Swakopmund kregen we hutjes met 6 mensen erin. Een soort centerparcs idee. ’s Avonds gingen we uit naar de lokale club maar die zat vol met rare mensen. Toch was het nog een grappige avond.
De volgende dag hadden we wat activiteiten gepland. We gingen eerst quad rijden en daarna skydiven (ja weeral :D). Quad rijden in de duinen we heel vet. Lekker de duinen op scheuren om dan met een ruime bocht weer naar beneden te rijden. In het begin ging het nog voorzichtig aan maar daarna probeerde ik steeds hoger dan de gids te komen.
’s Middags gingen we dus skydiven. Ook deze keer was het weer helemaal gaaf. Er waren nog een paar andere van onze groep die sprongen maar omdat het vliegtuigje maar twee mensen per keer mee konden nemen, sprongen Jolien en ik met z’n tweetjes tegelijk. Deze keer sprongen we ‘maar’ van 9000 ft dus ik was best verrast toen hij z’n parachute trok. ‘Do you wanna hang or play?’ Play! Natuurlijk. Dus hij trekt aan z’n touw en we beginnen keihard rond te draaien. Even een momentje dat we naar beneden vallen en hoppa weer de andere kant op draaien. Ik werd er op het laatst wel licht van in m’n hoofd maar het was super vet.
Voor zonsopkomst beklommen we Dune 45, wat nog een hele opgave was. In het begin probeerde een aantal gasten naar boven te rennen maar dat gaven ze al snel op. De twee oudste van onze groep liepen uiteindelijk voorop met daarachter ik. Was eigenlijk wel beschamend, haha. ’s Middags liepen we de duinen verder in naar Deadvlei waar duizenden jaren oude dode bomen staan die niet wegrotten omdat het daar zo droog is.
Onderweg naar Bethanie kregen we nog een lekke band. Gelukkig is Tom handig in het vervangen van wielen, dat is ook zijn werk, dus we waren zo weer op pad. ’s Avonds liep er een oryx in ons kamp. Dat is een gazelle met enorme hoorns. Schijnbaar rennen die beesten niet van je weg om geen vocht te verspillen. Als je te dicht bij komt vallen ze ineens aan omdat ze je dan als bedreiging zien.
Keetmanshoop was de volgende bestemming. Helaas kregen we daar te horen dat het toch echt niet goed ging met Jolien haar oom Bert-Jan. Hij had nog maar enkele dagen tot weken te leven. Halsoverkop onze spullen gepakt en een terugreis geregeld die drie dagen zou duren. Het zou helaas niet meer uitmaken. Diezelfde nacht werden we gebeld. Hij had nog maar een paar uur gehad. Met een onwerkelijk gevoel reisden we naar Keetmanshoop, Kaapstad, Londen en uiteindelijk Nederland. Ondanks dat we met een triest gevoel onze familie weer zagen, was de ontvangst heel leuk. Spandoeken ballonnen en de knuffels na elkaar een lange tijd niet zien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley