Thailand & Laos - Even rustig aan

Terug in Bangkok wilden we een visum voor India gaan regelen. Dat idee lieten we snel varen. We moesten aangeven wat onze plannen waren voor minimaal 2 weken, duizend-en-een formulieren invullen, ons paspoort was ver vol, en we waren het reizen even beu; kortom India werd geschrapt en een weekje chillen op Koh Chang kwam ervoor in de plaats. Daar huurden we weer een scootertje; deze keer eentje met een verbrandingsmotor en Jolien had genoeg vertrouwen in mij om achterop te gaan. Terwijl we naar onze accommodatie gingen had Jolien een bord gezien met een kroket erop. Dus even googlen en ja hoor een er was een Nederlander die kroketten, frikandellen en zelfs kaassoufflés maakte. Daar zijn we uiteraard naartoe gegaan en hebben we onszelf even verwend met de Nederlandse lekkernijen. Niks werd geïmporteerd maar alles werd zelf gemaakt en het smaakte daardoor ook bijzonder goed.

Na een aantal dagen strand gingen we richting Laos. Eerst een tussenstop in Chang Mai om daar een slow boat trip te regelen naar Luang Prabang. Die viel helaas een beetje tegen, hij was niet zo spectaculair als ons verteld werd. Toch was het wel leuk om het dagelijkse leven langs de oever te zien.

Luang Prabang is een heerlijk rustig plaatsje, maar groot genoeg om niet verveeld te raken. We bezochten daar de Kuang Si watervallen. Je hebt daar verschillende niveaus plassen water. Lekker om even in af te koelen en heel mooi. Het water heeft een turquoise kleur wat het hele aanzicht een idyllische indruk geeft.

Vervolgens gingen we naar Phonsavan. Dit plaatsje ligt in het noordoosten van Laos en deze regio is tijdens de Vietnamoorlog door de VS extreem veel gebombardeerd. Het is ook het meest gebombardeerde gebied ter wereld. De bommen beïnvloeden nog steeds het bestaan. Vele bommen zijn nog niet ontploft en aangezien veel mensen aan akkerbouw doen waarbij de grond wordt omgeploegd kunnen de bommen alsnog afgaan. Dit heeft als gevolg dat er nog steeds slachtoffers vallen en veel grond onbruikbaar is. Het gebied kan daardoor ook niet echt groeien. Een aantal NGO’s ruimt daar de bommen op en geeft voorlichting. Er liggen helaas zoveel onontplofte bommen dat het opruimen nog wel decennia kan duren. Toch worden de hulzen van de bommen gebruikt als bouwmateriaal of als plantenbak. Dit zagen we ook toen we een dorpje van de Hmong mensen bezochten. Overdag werken de ouders en blijven de kinderen alleen in het dorp achter. De oudere kinderen letten dan op.

Daarnaast zijn we naar the Plain of Jars geweest waar een enorme hoeveelheid gigantische potten staan, waarvan niemand zeker weet waar ze vandaan komen.

Om ons visum te regelen voor Vietnam gingen we naar Vientiane. Om daar te komen namen we een niet erg comfortabele nachtbus. Daar bezochten we het oorlogsmuseum en gingen met het openbaar vervoer naar Boeddha park. Daar staan een hoop aparte boeddha beelden. Aangezien we op vrijdag ons visum hadden aangevraagd, konden we pas op z’n vroegst maandag het paspoort ophalen. Gelukkig zijn er door de Franse invloed een hoop lekkere restaurantjes te vinden.

Weer zo’n comfortabele (not) nachtbus gepakt, deze keer naar Don Det een van de 4000 eilandjes in de Mekong Delta. Dit was een tussenstop om naar Cambodja over te steken. We wilden Laos eerst overslaan i.v.m. te weinig tijd en ruimte in ons paspoort maar ik ben blij dat we gegaan zijn. Een erg leuk en interessant land.